Jeśli ten artykuł przyciągnął Twoją uwagę, prawdopodobnie próbujesz dowiedzieć się, co kryje się za frazą „low-code”. Postaram się to wyjaśnić.

Według wikipedii:

„Platforma programistyczna o niskim kodzie (LCDP) zapewnia środowisko programistyczne używane do tworzenia oprogramowania aplikacji za pomocą graficznego interfejsu użytkownika zamiast tradycyjnego, ręcznie kodowanego programowania komputerowego. Platforma o niskim poziomie kodowania może generować całkowicie operacyjne aplikacje lub wymagać dodatkowego kodowania w określonych sytuacjach.”

Co to naprawdę oznacza?

Z mojej perspektywy rzeczywiste znaczenie tej definicji nie skupia się na sposobie wykorzystania narzędzia do budowy rozwiązania IT, ale na kompetencjach, które są do tego potrzebne.

„Tradycyjne” podejście do tworzenia oprogramowania wymaga znajomości jednego (lub więcej) języków programowania oraz złożonych framework’ów programistycznych. Z LCDP potrzebujesz tylko ogólnych kompetencji w IT. „Low-code” pozwala zbudować kompletny system, w większości przypadków: bez pisania nawet jednej linijki kodu.

Co więcej, nie musisz zawracać sobie głowy kilkoma typowymi aspektami tworzenia aplikacji:

  • architektura techniczna,
  • publikacja,
  • bezpieczeństwo,
  • monitoring,
  • itp.
  • Wszystkie te obszary są adresowane przez LCDP.

Zmieńmy teraz perspektywę i spójrzmy na LCDP z punktu widzenia zespołu lub organizacji.

Taka zmiana paradygmatu rozwojowego diametralnie zmienia profil kwalifikacji osób potrzebnych do budowania rozwiązań informatycznych. Zamiast armii doświadczonych programistów Javy lub C# można zaangażować więcej osób zorientowanych na biznes (często nazywa się ich „Citizen Developers”). To znacznie upraszcza i przyspiesza proces rozwoju, ponieważ teraz osoby, które definiują wymagania dla systemu, mogą go od razu budować za pomocą LCDP.

Dzięki temu możemy postrzegać low-code jako odpowiedź na niedobór programistów, którego doświadczamy w dzisiejszych czasach. Jednocześnie jest to dynamicznie rozwijający się obszar rynku rozwoju oprogramowania. GARTNER przewiduje, że do 2024 r. rozwój aplikacji low-code będzie odpowiadał za ponad 65% aktywności związanej z tworzeniem aplikacji.

Do 2024r. rozwój aplikacji low-code będzie odpowiadał za ponad 65% aktywnosci związanej w tworzeniem aplikacji

GARTNER

Warto wspomnieć, że rynek platform programistycznych low-code nie jest jednorodny. Narzędzia nazywane dziś „low-code” różnią się pod względem celu, funkcjonalności i historii. W efekcie rynek można podzielić się na kilka segmentów:

  • Rozwiązania zorientowane na biznes, które pozwalają w pewnym stopniu rozszerzać swoją funkcjonalność. W większości przypadków skupiają się na dostarczaniu gotowej funkcjonalności biznesowej, a konfiguracja jest tylko częścią ich wartości dodanej. Przykładami mogą być platformy Contact Center, CRM, Document Management.
  • Platformy wyspecjalizowane w wybranych obszarach. Takie narzędzia są najlepsze w swojej klasie, ale w bardzo wąskich obszarach. Przykładami mogą być: natywne aplikacje mobilne, integracja i przetwarzanie danych, zarządzanie dokumentami, itp.
  • Platformy ogólnego przeznaczenia. Są zorientowane na dostarczanie kompletnego środowiska pozwalającego na budowanie samodzielnych rozwiązań biznesowych we wszystkich wymaganych aspektach. Mocną stroną tej grupy jest to, że są niezależne od rodzaju biznesu i pozwalają na objęcie różnorodnych procesów biznesowych organizacji.

Tym samym wybór LCDP nie jest prosty i nie ma jednoznacznej odpowiedzi, które rozwiązanie jest najlepsze. Aby wybrać właściwe, w pierwszej kolejności należy odpowiedzieć sobie na pytanie, w jakim obszarze zamierzasz z niego korzystać i jaki jest prawdziwy problem, który próbujesz rozwiązać.

Slawomir Gierek
Head of Business Development for VSoft archITekt
Zapraszam do połączenia na LinkedIn